atubang kitang duha ning alas 10:46 sa kagabhion
samtang ang tanan nahikatulog na
ang mga pultahan mipiyong sa ilang mga mata
og ang mga bintana wala na magtabi sa hangin

naghinuktok ako nangita og mga kahulugan
sa akong pagpakatawo: walay hunong ang mga sulog sa suba sa mga pangutana
nga morag mga dagkong balsa gikan sa baha sa bukid
moagi ang dakong tubig dinhi sa akong agtang
og ako ang bata nga nagsakay niaanang gamay kaayong baroto sa tungatunga sa dakong
lawod sa dagat, ngitngit ang panahon
ang langit walay timik
og ang dagat naghulga kanunay sa pagtulon kanako diha sa dakong lilo sa iyang baba

apan wala ako mahadlok
kay sayod ako nga ania nahimutang sa mga libro sa mga panid sa akong kinabuhi
nahisulat sa akong palad
nga dili ako malunod bisan og unsa pang mga bagyo sa akong kinabuhi.....

miuyon ako kanimo, ang tanan nahisulat na,
ang ato, mao lamang ang pagdawat, ang pagpadayon, ang pagpaabot...




-Ric S. Bastasa